Motoryzacyjna przygoda blondynki...

Uwaga blondynki !  Znacie ten dowcip?

Blondynka jedzie autem, pusta droga, przy której rośnie jedyne w okolicy drzewo. Blondynka uderza w drzewo. Policjant pyta:
-Jak pani to zrobiła, to było jedno jedyne drzewo w okolicy!?
- No właśnie nie wiem, przecież trąbiłam!


Też jestem blondynką za kierownicą, choć nie trąbię na drzewa. Niedawno jednak miałam przygodę na miarę prawdziwej BLONDYNKI.
Przez wiele lat jeździłam autem- limuzyną, które informowało o wszystkich swoich potrzebach. Czyli zapiąć pasy, zamknąć drzwi, dać jeść...
Jednakże auto  było za duże, jak na malenkie parkingi miejskie, więc zainwestowałam z radością w małe, miejskie auto- Toyota Yaris. Uwielbiam je, na prawdę! Nie dość, że od razu rusza z kopyta na skrzyżowaniach, ( poprzednie to było audi- czołg na diesel, którego trzeba było dobrze kopnąć, aby ruszył), to jeszcze daje się zaparkować tyłem ( o czym nawet nie mogłam pomarzyć z audii).

Dzieci spokojnie się do niego mieszczą, nawet wejdzie do bagażnika kilka siatek
 ( wózek nie!).
 Jest CUDOWNE! Pali może nieco zbyt dużo, ale właściwie jeżdżę często na zimnym silniku, więc nie ma co się dziwić. Jest za to jedna ZASADNICZA WADA tego auta. Nie informuje, jak jego poprzednik, o swoich potrzebach.  Może inaczej, informuje, ale o jednej nie tak bardzo, jakbym chciała...

Mam samochód pierwszy miesiąc. Mąż daleko daleko... Cieszę się moim kochanym autem, jeżdżąc tu i tam, dowożąc dzieci do szkól i na zajęcia. Standard matki - kierowcy.
Pewnego dnia wybieramy się na urodzinki kolegi mojego syna.  Zima. Środek tygodnia, godz 17, ciemno, pada śnieg. Na głównych ulicach Gdańska korek, a musimy przejechać z jednego końca miasta na drugi. Spóźnimy się, nie ma szans. Co chwila stajemy na światłach. Powoli się ciągniemy jeden za drugim.

Wreszcie ruszam, zjeżdżam na prawy pas, bo będę skręcać. Ale coś nie mogę przyśpieszyć. Wciskam pedał gazu i nic. Moc spada i spada. Auto się zatrzymuje!

- Co jest? Zepsuło się?  Cholerne autohandle,  zawsze bubel wcisną- sobie myślę.
Ale działam szybko. Spycham auto na parking ( szczęście w nieszczęściu było miejsce zaraz obok mojego pasa i nikt za mną nie jechał!). Jakiś pan mi pomaga, bo trochę ciężko. Dziękuję, pan sobie idzie.
- Cholera, co jest? - myślę- Co robić, do kogo dzwonić?
 Dzieci pytają, dlaczego nie jedziemy, przecież Kuba ma urodziny i dzieci się już bawią w sali zabaw.
Natchnienie! Sprawdź paliwo! Oczywiście ZERO. Blondynka nie zatankowała! :)


Gdy zadzwoniłam do przyjaciół, rodziców Kuby, że się spóźnimy, bo nie mam paliwa, usłyszałam przez słuchawkę wybuch gromkiego śmiechu! No pewnie, też się zaśmiałam! No bo niby co robić? Płakać? Tylko skąd wezmę benzynę? Najbliższa stacja kilometr przede mną. Dzieci jęczą, nudzi się im, no i urodziny trwają. Zimno, nie dotrę pieszo do sali zabaw, to kilka dzielnic stąd. Tramwaj nie jeździ. Zostaje taxi, ale głupio brać taxi i zapłacić z 50 zł za taką wpadkę.
Może ktoś mi paliwo dowiezie? Koleżanka nie może, ma zebranie w szkole; kuzynka wyjechała poza Trójmiasto; kolega nie odbiera. Cholera. Może dzwonić do ubezpieczyciela na assistans 24h?
 Ale obciach nie mieć paliwa w środku Wrzeszcza!

 Dlaczego paliwa zabrakło ?

 Odpowiedź jest prosta.
Dlatego właśnie, że mój kochany samochodzik ma tę wadę, że nie trąbi o tym, że chce jeść ( jak audi), tylko mruga kreskami w milczeniu. Trzeba je liczyć na wyświetlaczu z literką  R. Nie wiedziałam, za krótko je miałam.  To byłoby moje pierwsze tankowanie... A  która blondynka czyta do auta INSTRUKCJĘ?

Kiedy po kilku godzinach dotarłam na stację paliw i napełniłam bak, zapach benzyny przeniósł mnie na chwilę z trzydzieści lat temu.
 Będąc małą dziewczynką, w głębokim PRLu, lubiłam zapach benzyny na stacji CPN. Rodzice mieli malucha. Kupili po trzech latach czekania w kolejce. Był szał! Trzecie auto w bloku. I to nie taki fiat 126 p pomarańczowy, jak wszystkie, tylko granatowy, wyprodukowany na eksport! Nie mam pojęcia, ile palił. Ale pamiętam zapach benzyny. Kiedy tata tankował, wystawiałam nos z auta. Zapach nie zmienił się do dziś. Tylko ja się zmieniłam i nos przy tankowaniu raczej zatykam.
Maluchem zjeździliśmy rodzinnie ( cztery osoby) całą Polskę. To były czasy!

Jak zdobyłam benzynę na rozruch auta ? Po godzinie tata Kuby -jubilata przyjechał z kanistrem i lejkiem. Pełen autoserwis SOS dla blondynki...

Dlaczego postanowiłam o tym napisać? Otóż nie tylko dlatego, że Dzień Kobiet się zbliża i można się trochę z jednej z nich pośmiać. Raczej chciałabym dać przestrogę...
 Wczoraj, jadąc z jednym dzieckiem ze szkoły, po drugie do przedszkola, wpadłam na pomysł policzenia kresek przy R. I wiecie co było? Jedna migająca! Paliwa w baku na 0 km, a przecież tak już dbam o to, żeby go nie zabrakło! Jeszcze dwa dni temu były trzy! Chwila nieuwagi i już pusty bak. Może jest jakiś potwór, który to paliwo pożera?

 Z duszą na ramieniu jechałam dwupasmówką i modliłam się, żeby mi auto nie stanęło jak wtedy, tylko co gorsza na środku głównego ciągu komunikacyjnego. Na szczęście stacja była po drodze. Obyło się bez kompromitacji.

Drogie Panie, moja rada. Jeśli nie znacie jeszcze dobrze swojego auta, a przesiadłyście się z takiego, który głośno wrzeszczy, że chce jeść, pilnujcie ilości kresek przy wskaźniku R!
A jeśli zapomnicie o tym i zdarzy się Wam taka wpadka, pomyślcie, że nie jesteście same.Bez względu na kolor włosów.

 Szerokiej drogi i niech MOC będzie z Wami ( z nami)! Także ta w silniku. :)




zdjęcia do postu pochodzą ze strony pixabay.com